Василь дзяцел як чалавечы тып

Dating > Василь дзяцел як чалавечы тып

Download links: → Василь дзяцел як чалавечы тып → Василь дзяцел як чалавечы тып

I нават не голас, лямант растрывожанай душы: «Канешне, без дабра свайго - не чалавек. Мележ ства-рыў цэлы шэраг вобразаў, якія надоўга заста-юцца ў памяці.

Безумоўна, сквапнасць, эгаізм, а таксама недаверлівасць, нявер'е ў людзей, замкнутасць пэўным чынам вытлумачваюцца уплывам асяроддзя, асаблівасцямі таго складанага часу, умовамі жыцця, выхаваннем, сацыяльнымі прычынамі , але не ўпрыгожваюць чалавека. У свеце адбылiся вялiкiя перамены. Яна жыве сэрцам і пазбаўлена халоднага разліку. Ён моцна кахаў дзяўчыну, бо пасля цэлага дня працы, змораны, бег на спатканне, прастойваў да світання. Асабліва па тым, як злуецца ён на сваю маці за тое, што яна ўсё яшчэ лічыць яго дзіцём. З усiх бакоу вёску абступаюць балоты, вечна мокрыя лясы. Ганна нiбы клiкала яго, i зноу здавалася, вось-вось В. Жыцце Васiля Дзятла В. Пазней Васіль яшчэ будзе сустракацца з Ганнай. Веска, адорваная ад свету непралазнымi балотамi, жыве старымi забабонамi.

Прыгажосць і шчырасць душы Васіля асабліва раскрываюцца ў каханні да Ганны, Калі Ганна стала для яго дарагім чалавекам, то жыццё напоўнілася новым, радасным зместам, свет быццам перайначыўся, зазіхацеў рознымі фарбамі. I назбiраць грыбоу у лесе i ягад на тым балоце.

Сочинение: Сацыяльна-псiхалагiчны партрэт Васiля Дзятла у рамане Iвана Мележа Людзi на балоце. - Але ў гэтым, лічу, не яго віна, гэта — дадзены Богам характар.

Але колькі ў гэтага палешука адвечнай мужыцкай цярплівасці і цягавітасці, упартага жадання выбіцца з беднасці, зажыць прыстойна, па-чалавечы! Яшчэ падлеткам ён з неймавернай зацятасцю даказвае сваё права называцца мужчынам, якому па сіле самая цяжкая сялянская праца. Упершыню ўзяўшыся касіць, хлопец спачатку ўвогуле адчувае сябе ледзь не героем. Аўтар падкрэслівае незвычайную працавітасць Васіля, які зусім не ведае стомы. Хлопец правіць гаспадарку, ды не абы-як, а са смакам: жывёла ў час накормлена і дагледжана, у гумне — парадак. На сенакосе Васіль таксама стараецца з усіх сіл, каб не горш за астатніх, загартаваных ў працы мужчын. У той час, калі Васіль пакрысе становіцца гаспадаром, прыйшло да яго каханне, якое прынесла хлопцу многа радасці і болю. Чыстым, непасрэдным і нават сарамлівым паказаны юнак у сцэнах спаткання з Ганнай. Як моцна ён кахаў дзяўчыну, калі пасля цэлага дня працы, змораны, бег на спатканне, прастойваў да світання, праз якую гадзіну падымаўся і зноў спяшаўся ў поле, на луг, у лес ці на балота. Яно адышло ад Васіля разам з Ганнай. Хто вінаваты ў тым, што дарогі іх разышліся, сказаць цяжка. Але тут можна згадаць вужаку, якая прапаўзла паміж маладымі людзьмі. Можа і гэта сведчыла аб канцы, канцы кахання, канцы ўсяго шчаслівага і радаснага ў жыцці Васіля і Ганны. Так склаліся абставіны, бо каханне не пакідала ні аднаго, ні другога ні на хвіліну. Здавалася, яны створаны толькі адзін для аднаго.